Fiche : DE IJSBEER

inleiding:
Zoals zijn naam al doet vermoeden, behoort de ijsbeer tot de familie van de beren. Van de acht berensoorten die er bestaan, is deze beer de grootste, de sterkste en de zwaarste. Hij leeft ook het meest noordelijke en kan het beste tegen de koude.

.Koude-bestendig
De ijsbeer heeft de beste isolatie die je je maar kan voorstellen. Zijn dikke witte vacht laat geen water door en de dikke vetlaag eronder zorgt ervoor dat hij de ergste kou kan weerstaan. Die enorme vetlaag zorgt er ook voor dat de ijsberen lange tijd zonder voedsel kunnen overleven. Zo kunnen ze het, tijdens de koudste periode wanneer ze zich in hun hol terugtrekken om te slapen, gemakkelijk enkele maanden zonder eten stellen.

Het allerlekkerste
Het lievelingskostje van de ijsbeer is “zeehond”. En hij laat de vetrandjes heus niet liggen. Integendeel: als er genoeg zeehonden voorhanden zijn, eet hij enkel het spek en de huid op. Hoe vettiger, hoe prettiger dus.
De ijsbeer is een uitstekende jager die zich zowel op grond als in het water snel kan voortbewegen. Ook zijn goede neus helpt hem bij de jacht: een prooi ruikt hij van kilometers afstand en zelfs zeehonden die zich onder water verstoppen, spoort hij zo op.

Slapende moeder
Om de drie jaren wordt een vrouwtjes-ijsbeer zwanger. Ze trekt zich dan veel eerder in haar hol terug om te slapen. Tijdens die periode worden de jongen (één of twee) geboren. Zij laten hun moeder rustig slapen en voeden zich met haar vette melk.
Pas als ze zo’n drie tot vier maanden oud zijn, neemt de moeder hen mee naar buiten. Het is dan de eerste keer dat ze een blik op de wereld kunnen werpen.
De jonge ijsbeertjes blijven een hele tijd bij hun moeder. Zij leert hen alle kneepjes van het ijsberenvak: jagen, een geschikte overwinteringsplaats vinden,... Pas als ze 3 jaar oud zijn, trekken ze er op hun eentje op uit.

Bedreigd
De ijsbeer wordt onder andere bedreigd door de opwarming van de aarde. Doordat wij steeds meer gassen die de aarde opwarmen in de lucht vrijlaten (afkomstig van de verbranding van aardolie, mazout, van de uitlaat van auto’s,...), geraakt het weer in de war en smelten de ijskappen op de polen.
Ook de vervuiling speelt hem parten. De giftige stoffen die wij in zee lozen, worden immers opgegeten door allerlei kleine zeediertjes die op hun beurt opgegeten worden door vissen en dan door... ijsberen. Zo komt er heel wat gif is hun buik terecht.

Klik hier als je meer wilt weten over chemische vervuiling