- Grote katachtigen Van alle katachtigen is de tijger het grootst.
- In dichtbegroeide streken Liefst bij water in de buurt, want tijgers zwemmen graag.
- Sluipen door het gras De strepen zijn een goede camouflage.
- Een spannende strijd Het is niet gemakkelijke om een prooi te vangen.
- Geurvlaggen en brulgeluiden Tijgers verspreiden geurtjes en brullen om contact te maken.
- Indringers Opdringerige mannetjes worden verjaagd.
- Twee tot vier jongen Als ze zes maanden zijn, mogen ze mee op jacht.
- Een bedreigde diersoort Er leven nog maar 400 Siberische tijgers in het wild.
- Tijgergegrom en tijgergebrul (geluiden)
Grote katachtigen
Tijgers zijn katachtige roofdieren uit Azië. Ze zijn de grootste van alle katachtigen. Hun vacht is geelbruin met zwarte strepen. Sommige tijgers leven in warme streken, anderen hoog in de bergen of op de koude vlakten. Alle tijgers horen bij één soort, maar toch zijn er verschillen tussen de tijgers uit de verschillende gebieden. Zo is de Siberische tijger - die ook in Artis leeft - de grootste van allemaal. Van kop tot staart meet hij soms meer dan 3 ½ meter en hij kan wel 300 kg wegen. Om de Siberische koude te doorstaan, heeft hij een dikke vacht waarin veel lichaamswarmte wordt vastgehouden.
De Siberische tijger heeft een dikke vacht
In dichtbegroeide streken
Tijgers uit warme streken zijn bijvoorbeeld de Bengaalse tijger, de Sumatraanse tijger en de Chinese tijger. Ze leven in dichtbegroeide gras- en rietvelden of in de tropische regenwouden, liefst in de buurt van water. Overdag, als het heet is, zoeken ze beschutting op schaduwrijke plekjes, in grotten, of in poeltjes en moerassen. Tijgers zwemmen graag en dat is bijzonder voor katachtigen. Leeuwen, panters, poema's en ook de gewone huiskat zul je niet gauw het water in zien gaan. Maar klimmen doet de zware tijger niet graag. Daar zijn veel andere katachtigen weer goed in.
In Artis krijgen de tijgers een stuk rundervlees
Sluipen door het gras
Dankzij het strepenpatroon is de tijger goed gecamoufleerd in het hoge gras. Hij jaagt op herten, antilopen, buffels en zwijnen. Hij besluipt ze vanuit het gras en maakt op het juiste moment een snelle sprint. Hij doodt het slachtoffer met een stevige beet waarbij de prooi de nek breekt. De buit wordt naar een rustig plekje gesleept, en dan pas kan de tijger de maaltijd beginnen. Het liefst jaagt hij tegen de avond als het koeler is geworden. De tijger is heel gespierd en dus erg sterk. Hij kan enorme sprongen maken bij de jacht.
Een spannende strijd
Het is geen gemakkelijke klus voor een tijger om een prooi te vangen. Om dichtbij te komen, moet hij voldoende dekking hebben in het gras. Voor de sprint moet hij al zijn krachten verzamelen om de vluchtende prooi te kunnen grijpen. Heel vaak verliest de tijger de strijd. Soms jagen ze daarom met z'n tweeën. De één drijft de prooi in de goede richting, de ander gaat er achter aan. Meestal zijn het de oude dieren, of de hele jonge die het slachtoffer worden. Als er weinig voedsel is, vangt een tijger soms een aapje of een stekelvarken. Hij eet zelfs vissen, en heel af en toe verschalkt hij een schildpad of een krokodil.
Geurvlaggen en brulgeluiden
De tijger leeft meestal in zijn eentje in een territorium. Een territorium is een begrensd gebied waarin een dier leeft en dat hij tegen soortgenoten verdedigt. Sommige territoria overlappen elkaar; daar vinden zo nu en dan ontmoetingen plaats. Grenzen worden aangegeven met geurtjes en krabsporen. Tijgers sproeien af en toe een mengsel van kliervocht en urine tegen bomen, struiken of rotsblokken. Ze deponeren en begraven hun mest op vaste plaatsen. Geurvlaggen worden niet alleen gebruikt om een gebied af te grenzen, de tijger kan er ook contact mee onderhouden. Soms brullen tijgers om elkaar te begroeten, of om elkaar te laten weten waar ze zijn
Indringers
Mannetjes verdedigen hun gebied veel feller dan vrouwtjes. Ze ruiken dat er een ongewenste indringer is binnengeslopen. Mannetjes op doorreis worden meestal met rust gelaten, maar een mannetje dat steeds maar weer terugkomt wordt verjaagd. Tegen een vrouwtje binnen het territorium maakt een mannetje veel minder bezwaar. In dierentuinen zijn een mannetje en een vrouwtje zelfs gemakkelijk samen te houden. In Artis leven Raspoetin en Emilia zonder problemen met z'n tweeën in een verblijf.
De moeder likt haar jong
Twee tot vier jongen
In de paartijd komen een mannetje en een vrouwtje samen. Tijdens de paring bijt het mannetje in het nekvel van het vrouwtje. Na 3 ½ maand worden er twee tot vier jongen geboren. Ze zijn blind en wegen ongeveer één kilo. Ze hebben wel al een dikke vacht. Alleen de moeder zorgt voor hen. De jongen liggen in een nestje, goed verstopt in het struikgewas. Pas als ze twee maanden oud zijn, verlaten ze voor het eerst hun schuilplaats. Zes maanden lang drinken de kleintjes melk bij de moeder. Daarna moeten ze leren om zelf een prooi te vangen.
Een bedreigde diersoort
De grootste vijand van de tijger is de mens. Omdat de regenwouden worden gekapt, vindt de tijger steeds minder ruimte om te leven. Er is lange tijd op hen gejaagd vanwege de sport, maar ook vanwege de mooie vacht. De tijger is een bedreigde diersoort die beschermd moet worden. In en buiten de reservaten is het verboden om op hen te jagen. Vooral met de prachtige Siberische tijger gaat het slecht. Daar zijn er nog maar 400 van in het wild. In dierentuinen maken ze het beter. Wereldwijd leven er wel 1000 Siberische tijgers in gevangenschap. Veel vrouwtjes krijgen zelfs 'de pil', om te voorkomen dat ze zwanger worden.