Fiche : De blauwgele ara

Wetenschappelijke naam: Ara ararauna

De geboorte

Hallo! Laat ik me even voorstellen: Ara Ararauna, papegaai. Ik heb net 25 dagen in een ei gezeten. Mijn mama had het gelegd in een holte hoog in een boom. Na die 25 dagen had ik er genoeg van, en stak mijn bek naar buiten. Ik ben nu nog blind en naakt. Pas binnen een tiental weken zit ik helemaal in een prachtig verenpak. Mijn ouders zijn een verliefd stelletje. Ze liefkozen elkaar met hun bek. En ze vliegen dicht bij elkaar.

Drie tot vier maanden

Eindelijk mag ik het nest uit! Wat fi jn om mijn vleugels te mogen uitstrekken! Als ik helemaal volwassen ben, zal ik 85 cm groot zijn. Mijn blauwe staart zal 50 cm lang zijn, en mij helpen mijn evenwicht te bewaren. Eindelijk is mijn schittterende verenpak compleet. Mijn rugzijde is blauw, mijn borstzijde geel en mijn keel zwart. Denk je dat ik door mijn felle kleuren erg opval? Fout! Roofvogels kunnen me nauwelijks zien zitten tussen het bladerdek. Jaja, ik ben een echte camoufl agekampioen! Ik heb vandaag al 25 km afgelegd om eten te verzamelen: vruchten, zaden, bessen,… Ik breng de dagen al knabbelend door. Mijn lievelingskostje? Noten, jummie! Mijn kromme bek kraakt zelfs de hardste noot. En hij helpt me bovendien om in de bomen te klimmen.

Vier jaar

Ik leef nog altijd bij de groep waarin ik geboren ben. Dit jaar ga ik op zoek naar een vrouwtje om een koppeltje te vormen. We zullen heel ons leven samenblijven. Ik moet voorzichtig zijn, want het is soms gevaarlijk in het bos. Grote roofvogels als de kuifarend en de harpij jagen op mij. En omdat ik in de toppen van de bomen slaap, kunnen zij mij met hun arendsogen zien zitten. Maar mijn grootste vijand is toch de mens. Hij vernielt het tropische woud waarin ik leef. Mensen willen me ook als gezelschapsdier houden omdat ze mijn veren mooi vinden. Veel van mijn vrienden werden gevangen en vervoerd naar Europa of Noord-Amerika. Sommige overleefden het transport niet. Ik maak me zorgen over mijn toekomst. Veel arasoorten zijn aan het verdwijnen. Ik hoop dat ik de kans krijg om op mijn beurt rustig een gezinnetje te stichten…