Fiche : De beloega

Wetenschappelijke naam: Delphinapterus leucas
Gewone naam: beloega, ook witte dolfijn of witte walvis genoemd
Lengte en gewicht: gemiddeld 3 tot 4,5 meter groot en 400 tot 1030 kg zwaar!
Voortplanting: 1 jong na een draagtijd van 14-15 maanden
Levenswijze: beloega's leven in groepen
Levensduur: 30 jaar
Verspreiding: langs de noordelijke kusten van de Verenigde Staten, Canada, Alaska, Groenland, Noorwegen en Rusland.
Bedreigd?: De beloega is een kwetsbare soort. Er zijn naar schatting nog 60.000 tot 80.000 beloega's, waarvoor de vervuiling van het zeewater de grootste bedreiging is.

Zomer

Enkele dagen geleden, in de maand juli, was het zover… eerst zag je mijn staart en hop… toen was ik er plots helemaal. Bij mijn geboorte was ik meteen al 1,5 meter lang en woog ik 80 kg. Niet slecht hè! Mijn kleur is nog heel donker: bruingrijs om precies te zijn. Naarmate ik ouder word, zal ik steeds lichter van kleur worden. Pas als ik echt volwassen ben, zal ik helemaal wit zijn. Mijn moeder zal mij nog langer dan een jaar zogen, dus over eten moet ik mij nog niet al te veel zorgen maken.

Herfst

Samen met mijn moeder leef ik in een groep. De zomer loopt stilaan ten einde en weldra verlaten we onze zomerverblijfplaats: een riviermonding in Noordwest-Canada. We beginnen aan een tocht van duizenden kilometers naar het zuidwesten, naar de Beringzee. Maar niet alle beloega's doen dezelfde trek. Sommige van mijn soortgenoten trekken naar het noorden of blijven altijd in hetzelfde gebied.  

twee jaar

Ik ben al flink gegroeid en heb tanden gekregen (ik ben dan ook een tandwalvis). Bovendien heb ik ondertussen ook mijn diploma "prooien vangen" gehaald. Dat doe ik niet alleen hoor! We jagen altijd in groepjes van vijf, dat werkt het best. We eten inktvis, allerlei vissen, krabben, garnalen…. Een gevarieerd menu, kan je wel zeggen! Ik ben nogal een expressieve jongen: ik kan een hele waaier aan klanken voortbrengen en zelfs grimassen trekken.

zes jaar

Abacadabra… zie eens hoe wit ik ben? Het teken dat ik eindelijk volwassen ben. Wist je trouwens dat ik elke winter mijn buitenste huidlaag "verlies". Ook bijzonder is dat ik geen rugvin heb. Daardoor kan ik makkelijk vlak onder het ijs zwemmen en een gat in het ijs opsporen om te komen ademen. Nu wordt het stilaan tijd dat ik zelf aan jongen begin te denken….