De klimaatverandering

Vijf juni 2052 (je leest het goed) : de hoofdpunten van het nieuws…
 

Laatste ijsbeer op Noordpool verdwenen

Wat al een aantal jaar voorspeld werd, is nu werkelijkheid geworden: er leven geen ijsberen meer in de vrije natuur. Al sinds het einde van de 20ste eeuw weet de mens dat de opwarming van onze planeet een rechtstreekse bedreiging voor de ijsberen betekende. Het afsmeltende pakijs verplichtte de dieren ertoe steeds langer op het land te blijven, wat hen het jagen onmogelijk maakte. Jaar na jaar verzwakten de beren en werden er minder jongen geboren. De jongen die toch nog geboren werden haalden vaak het eerste levensjaar niet.
 

Binnen twee tot drie jaar zullen alle koralen op de aarde verdwenen zijn. Nochtans werd reeds rond het einde van de jaren ’90 vastgesteld dat vele koralen verbleekten: ze stierven af door de verhoogde watertemperatuur. Maar de mens heeft niet tijdig ingegrepen...

De beuken en eiken in onze bossen zijn goed bestand tegen de koude, maar niet tegen de hitte. Ook ons land ontsnapt dus niet aan de gevolgen van de klimaatverandering:  één derde van de eiken en beuken in het Zoniënwoud is aan het afsterven. De opwarming van de aarde voltrekt zich zo snel dat de bomen zich niet aan het nieuwe klimaat kunnen aanpassen...

Na een uitputtende trektocht zijn de grauwe ganzen in het natuurreservaat van Coto Doñana aangekomen. Honderden vogels zijn al gestorven. Door de verdroging van dit ooit waterrijke gebied konden ze niet voldoende voedsel meer vinden. Zullen de overblijvende vogels hetzelfde lot ondergaan op de terugreis...?

Als we niet snel ingrijpen, zou dit doemscenario binnen enkele tientallen jaren wel eens werkelijkheid kunnen worden. De mens is immers wel degelijk verantwoordelijk voor de klimaatverandering. Het is nog niet te laat om te reageren, maar er moeten nu zeer snel beslissingen worden genomen!

De zonnestralen bereiken de aarde en geven ons warmte en licht. De warmte weerkaatst op het oppervlak van de aarde en wordt terug naar de ruimte gestuurd. De gassen in de atmosfeer houden een deel van de warmte tegen en sturen die weer naar de aarde. Als er meer CO2 is, kan de warmte niet meer naar de ruimte ontsnappen. De CO2 werkt als de ramen van een serre of broeikas. Daarom spreken we van het broeikasaffect..

HET BROEiKASEFFECT

Het broeikaseffect is een natuurlijk verschijnsel. Zonder broeikaseffect zou er geen leven op aarde mogelijk zijn. Bepaalde gassen in de atmosfeer houden de zonnewarmte vast (zoals ruiten van een serre dat doen). Wetenschappers hebben aangetoond dat er door menselijke activiteiten te veel gassen in de atmosfeer terechtkomen, waardoor het natuurlijke broeikaseffect wordt versterkt. Resultaat: het klimaat verandert zo snel dat de natuur zich niet kan aanpassen.

Indien we niet onmiddellijk ingrijpen, zullen de gevolgen hiervan rampzalig zijn: de gletsjers en het pakijs zullen smelten, eilanden en vlakten zullen overstromen, er zullen steeds meer orkanen voorkomen en epidemieën (zoals bv. malaria) zullen een opmars kennen. Sommige streken zullen door extreme droogte worden getroffen, andere zullen met nietsontziende overstromingen af te rekenen krijgen...

Het bekendste broeikasgas is CO2 (koolstofdioxide): het komt vrij bij de verbranding van fossiele brandstoffen (steenkool, petroleum, aardgas). Telkens wanneer we een auto gebruiken, tv kijken, de verwarming aanzetten... wordt CO2 geproduceerd. Andere broeikasgassen zijn methaangas en distikstofmonoxide: deze komen vooral vrij door de veeteelt en door pesticidegebruik. Ook CFK’s, onder vloeibare vorm nog terug te vinden in oude koelkasten en airconditioningssystemen, versterken het broeikaseffect.

De klimaatverandering is nu al een feit. Temperatuurwijzigingen zijn nu al voelbaar en meetbaar.Terwijl jij dit artikel leest ondervinden mensen, dieren en planten er reeds de gevolgen van...

De oplossingen:

Ook al kunnen we de klimaatverandering niet stoppen, we kunnen wel de gevolgen ervan beperken. Dit kan door de uitstoot van broeikasgassen (vooral CO2 of koolstofdioxide) te verminderen. Hiertoe werd het verdrag van Kyoto opgesteld: alle landen die dit hebben ondertekend verbinden zich ertoe hun CO2-uitstoot te verminderen. Dit kan door minder fossiele brandstoffen te gebruiken (zoals steenkool en olieproducten) waarbij veel CO2 vrijkomt, en de voorkeur te geven aan niet-vervuilende energiebronnen, bijvoorbeeld zonne- en windenergie.

Voor deze oplossingen op grote schaal zijn de regeringen verantwoordelijk. Maar ook ieder van ons kan een beetje meehelpen: door het licht uit te knippen wanneer men een ruimte verlaat, door een extra trui aan te trekken in plaats van de verwarming hoger te zetten, door spaarlampen te gebruiken, door glas, papier, aluminium en kledij te recycleren, door het openbaar vervoer te verkiezen boven de auto, ...

Wat doet WWF ?

Al vele jaren tracht WWF oplossingen te vinden voor het probleem. Zo geeft WWF raad aan regeringen, bv. om de vervuiling door het autoverkeer te verminderen. Bedrijven die inspanningen willen doen om het klimaat te helpen worden door WWF gesteund. WWF publiceert verder ook studies waarin de klimaatproblematiek aan het grote publiek wordt uitgelegd. Bovendien dringt WWF er bij de industrielanden op aan hun CO2-uitstoot te verminderen: deze landen produceren immers het meeste CO2.

In februari 2002 lanceerde WWF de campagne « Go for Kyoto » om landen die het Verdrag van Kyoto nog niet hebben goedgekeurd ertoe aan te zetten dat wel te doen, en wel zo snel mogelijk. België heeft dit verdrag gelukkig al goedgekeurd, maar dat betekent niet dat de problemen van de baan zijn: de belofte in het verdrag moet immers nog worden waargemaakt en de CO2-uitstoot beperkt!

We weten dat we de opwarming van de aarde niet helemaal kunnen stoppen (de mens heeft de atmosfeer immers al te veel vervuild), maar we kunnen het hele proces wel vertragen en op die manier de natuur een beetje tijd geven om zich aan te passen.

home