De legendarische Newton met handschriftherkenning
Het is inmiddels 23 jaar geleden dat Apple de Newton uitbracht, Apple’s eerste poging om een handheld te maken. Met de Newton kon je eindelijk computertaken uitvoeren op een apparaat dat in je broekzak paste. Het apparaat was in 1993 zijn tijd ver vooruit en had toen bijvoorbeeld al handschriftherkenning, iets waar Apple hoog op inzette.
Apple Newton, de eerste zakcomputer
Helaas werkte de handschriftherkenning vanaf het begin niet goed en zorgde het ervoor dat Apple niet meer van het ‘rare teksten’-imago afkwam. Commercieel gezien was de Newton ook al geen succes en toen Steve Jobs in 1997 bij Apple terugkeerde trok hij al snel de stekker uit het project. Toch heeft de Newton veel andere computermakers geïnspireerd tot het maken van handheld computers en stond het apparaat aan de basis van de iPhone en iPad, die tientallen jaren later verschenen.
De term tablet kenden we bij het verschijnen van de Newton in 1993 nog niet. Het was John Sculley, Apple’s vroegere CEO, die de benaming Personal Digital Assistant (PDA) bedacht. Ontwikkelaar Michael Tchao pitchte het idee begin 1991 aan Sculley, waarna de Newton onder zijn leiding tot leven kwam.
Tweeënhalf jaar later verscheen het eerste model, de MessagePad. De functies van de eerste modellen waren vrij basic. Je kon er via de meegeleverde stylus bijvoorbeeld notities mee maken, je kalender bijhouden en contacten opslaan. De MessagePad beschikte zelfs over een primitieve vorm van handschriftherkenning. De grootste uitdaging voor het ontwikkelteam was echter het formaat. John Sculley wilde perse dat het apparaat in zijn zak zou passen. In die tijd was het heel lastig om op maat gemaakte componenten te laten maken. De ontwikkelaars wilden eerst stiekem grotere zakken op de kleding van Sculley naaien, maar kregen het qua formaat uiteindelijk toch voor elkaar.
Newton-modellen
In vijf jaar tijd zijn er zo’n acht modellen van de Newton uitgebracht. De meeste daarvan verschillen weinig qua specificaties. Latere modellen kregen met name meer geheugen en grotere schermen. Zo was de MessagePad 130 het eerste model met een scherm met achtergrondverlichting. De Newton eMate 300 was een ietwat vreemde eend: deze Newton werd in de markt gezet als goedkope laptop en was een stuk minder compact dan de andere modellen. De Newton-modellen draaiden op een eigen besturingssysteem, Newton OS. Ook was er een tool om software voor de Newton te ontwikkelen, genaamd NewtonScript.
Handschriftherkenning op de Newton
De meest prominente functie van de Newton is ook grotendeels de functie waardoor de Newton het niet heeft gered: handschriftherkenning. De Newton was zijn tijd ver vooruit en handschriftherkenning stond bij de eerste modellen nog in de kinderschoenen. De functie was behoorlijk geavanceerd. Je hoefde er geen apart handschrift voor te leren en het besturingssysteem kon voorspellen welk woord de gebruiker wilde schrijven. Toch werkte de handschriftherkenning in de praktijk niet goed.
De bekende striptekenaar Garry Trudeau maakte in 1993 in een strip de Newton een week lang belachelijk met de gekke handschriftherkenning-woorden die het apparaat produceerde. In de strip wil het hoofdpersonage Michael Doonesbury de woorden Catching on schrijven. De Newton maakte er egg freckles van. Deze benaming werd jarenlang de gekke bijnaam van het apparaat en werd zelfs door een Apple-ontwikkelaar als een Easter Egg verwerkt in Newton OS 2.0. In de loop der jaren werd de handschriftherkenning steeds beter, maar Apple kwam niet meer van het ‘rare teksten’-imago af.
Inmiddels heeft Apple zich zelfs in iOS 10 nog steeds niet opnieuw gewaagd aan ingebouwde handschriftherkenning.
Steve Jobs maakte een einde aan de Newton
Steve Jobs was ook geen fan van de Newton. Hij vond het apparaat niet goed werken en de stylus vond hij helemaal niks. Klanten vonden de Newton vooral te groot en te duur: hij kostte bijna 1000 dollar.
Jobs zei dat hij er nog wel wat van wilde proberen te maken, maar omdat Apple toentertijd op het randje van de afgrond stond was het beter om het Newton-project na vijf jaar de nek om te draaien. Apple maakte in 1998 te veel producten en Steve Jobs wilde terug naar de basis.
Bij een tweede Newton-poging lukte het zoals we allemaal weten in 2007 wel met de eerste iPhone en later in 2010 opnieuw met de iPad.
Ondanks het falen van Apple’s eerste PDA zijn er toch een hoop mensen die de Newton in hun hart hebben gesloten. Veel hobbyisten gebruiken het legendarische apparaat nog steeds en de handheld computer is in meerdere musea te vinden. De Newton kwam helaas te vroeg op de markt, in een tijd dat nog niemand klaar was voor een dergelijk product.
