15-11-2002

 
Andre van Duin heeft alles voor mekaar.

 Dik Voormekaar, De Groot, Ome Joop en al die andere typetjes van Andre van Duin en Ferry de Groot laten al sinds 1973 wekelijks duizenden luisteraars gieren van het lachen. Dat is immers waar Andre van Duin goed in is: gek doen en mensen amuseren. Maar niet altijd. Tijdens het interview is hij rustig en zoekt zorgvuldig zijn woorden uit. Andre van Duin vertelt over zijn liefde voor radiomaken en kijkt tevreden terug op zijn carrière. Hij heeft alles al gedaan en voelt zicht nu het best thuis bij zijn maatje Dik Voormekaar.

Wat vooraf ging: Het is het jaar 1965 als de 16 jarige Andre van Duin als bandparodist bij de AVRO doorbreekt. Hij blijkt een geboren komiek te zijn en het carrièreballetje gaat rollen. De Dikvoormekaarshow gaat in 1974 van Radio Noordzee naar de NCRV en in 1977 kent heel Nederland de uitdrukking 'Nee nou wordt-ie mooi!' van Ome Joop. Twee seizoenen lang probeert de omroep op televisie net zo populair te maken, maar dat mislukt. 
Andre en Ferry komen terug in de ether met de Lach of ik schiet show en hebben een concept ontwikkeld waarvan ze niet meer afwijken. Begin jaren tachtig verandert de naam weer in de vertrouwde Dikvoormekaarshow en maakt het programma deel uit van Los Vast, gepresenteerd door Jan Rietman. Op 27 april 1985 is dan de laatste uitzending te horen en werken Andre en Ferry samen aan andere programma's als Animal Crackers.
Veertien jaar later komt er een verzamel-cd uit en hierop schrijft Andre dat de show nooit meer zal terugkeren. Maar ook hij weet dat je nooit nooit moet zeggen. Het duo treedt in 2000 op in Spijkertijd van Jack Spijkerman en het begint weet te kriebelen bij Van Duin en De Groot. Zo zijn ze vanaf oktober 2000 wekelijks bij de TROS te horen. Vaders die als jonge jongens van hun stoel vielen om de grappen van Meneer de Groot, hebben nu zoons die niet meer bijkomen van de belevenissen van de typetjes. Andre van Duin entertaint vele generaties zonder dat hij eigenlijk weet hoe.

Ouwehoeren
Hij zegt nu: "Het idee achter de Dikvoormekaarshow? Nou, eigenlijk is dat er niet. We doen maar gewoon wat. Het is instaan uit een platenprogramma bij Radio Noordzee. Daar speelde ik als Andre van Duin in de hobbyrubriek een man die allemaal wekkers in mekaar sloeg. Ome Joop kwam de koffie langs brengen en Ferry bromde ook af en toe wat. Hij praatte toen namelijk al zo. De show is gegroeid en de typetjes zijn meer ontwikkeld. Deze show is ontstaan in het maken. Het gaat nergens over, we ouwehoeren maar wat. Er komt wel actualiteit in, zoals met Sinterklaas, maar niks actuelers, zodat je de show altijd kunt beluisteren."
Het succes van de show, die na vijftien jaar afwezigheid nu toch weer wekelijks zo'n 400.000 luisteraars weer te boeien, kan Van Duin wel verklaren. "In ieder geval het succes van vroeger. Toen had iedereen een radioprogrammaatje op zolder. Illegale zendertjes of 'bakkies' waar plaatjes gedraaid werden. Die sfeer had het vroeger. We zijn immers ook bij een illegale zeezender begonnen die heel populair was, omdat er haast geen andere zenders waren. Nu zijn er zoveel stations dat je veel meer concurrentie hebt. Maar we hebben de fans van vroeger nog. Dat is heel bijzonder. Kleine jongens van toen werken nu internationaal ergens in Japan en beluisteren onze show via internet. Zij stimuleren hun kinderen dan weer en zo blijven we luisteraars houden. Ik denk dat dit veel mensen aanspreekt omdat het gemaakt is op een manier waarop je zelf ook radio zou maken. Schreeuwen, rotzooi maken, dingen kapot maken (dat doen we trouwens niet echt hoor, dat staat op band), het is een doe-maar-wat-sfeertje."
Heimwee had Van Duin niet naar de show toen deze vijftien jaar uit de ether was. Hij had natuurlijk veel grote shows en tv-programma's om zijn tijd mee te vullen. Hij treurde er ook niet om, want na een decennium wisten hij en Ferry de Groot niet meer zo goed iets nieuws te bedenken. De fans misten het programma wel en meerdere malen werd het duo gevraagd weer te beginnen. Zo kwam er een proefuitzending en de smaak hadden ze zo weer te pakken. Hij had nooit kunnen denken dat het ook bij de nieuwe generatie aan zou slaan.
"Het is eigenlijk een unieke show, omdat het wat weg heeft van een hoorspel." Het woord humor kan Van Duin niet definiëren, wel heeft hij een idee waarom iedereen zo om hem moet lachen. "Ik spreek een groot publiek aan en mij humor is niet moeilijk. Ik ben altijd de man die de meeste klappen krijg, ik speel de underdog. Je vindt het leuk of niet, maar humor kan ik niet omschrijven. Als kind had ik al door dat mensen mij grappig vonden. Op school trad ikop als Dorus met een snorretje en een bolhoed. Ik had rood haar en vertelde graag moppen. Zo nam ik mensen het wapen uit handen om over mij grappen te maken."

Andre van Duin tussen zijn vrienden Ome Joop en Ferry de Groot.

Beledigen
Jong geleerd is oud gedaan en Andre van Duin had nooit een andere carrière overwogen. "Ik wilde altijd artiest worden." De grappen van Van Duin zijn nog van de oude stempel en horen niet bij de harde humor van collega komieken als Carlo Boszhard en Paul de Leeuw. Dat doet hij dan ook bewust. "Wij doen veel met het monteren van reclamefilmpjes en liedjes. Dat is ontzettend leuk werk. We bedenken een andere tekst op een lied als dat net uit is gekomen, maar we maken geen grappen over personen zelf. We beledigen niemand. Ik ben nog van de softe generatie. Ik zou het namelijk ook niet leuk vinden als iemand over mij grappen maakt op een vervelende manier. Dan doe ik het ook niet over iemand anders. Daar ligt bij mij de grens. Als ik het niet leuk vind, de ik het iemand anders ook niet aan."
Als Andre en Ferry op woensdag de studio in duiken om een aflevering te maken doen ze dat zonder script of planning. Ze beginnen en zien wel waar het schip strandt. "We bedenken al monterend wat er komen gaat. Ferry is de musicus en ik hou van knippen en plakken. Dik Voormekaar is wel mijn favoriete typetje. Hij is een geweldige man die vol enthousiasme begint aan het programma, maar na twee seconden gaat het alweer helemaal mis. De ideeën voor de show die ik wel op in het dagelijkse leven, het zijn simpele zaken. Gisteren kwamen we uit op een man die binnenkwam. Nou ja, er komt eigenlijk altijd wel een man binnen. Waarom kwam deze man ook alweer binnen? O ja er stond een koe met zwaailichten voor de deur. Het sloeg eigenlijk nergens op."
De samenwerking met Ferry de Groot is volgens Van Duin zo goed omdat ze elkaar maar een keer per week zien. Lachend zegt hij: "We hebben hetzelfde gevoel voor humor en hadden natuurlijk vijftien jaar de kans om weer even op adem te komen." Terugkijkend op het tv-avontuur van de show denkt Van Duin dat het geen succes was omdat op hetzelfde moment ook de Muppet Show begon. "Dat was heel professioneel met grote artiesten. Daartegenover stonden wij met die poppen wat grappig te doen. Dat was geen goede start. Ik doe het overigens ook liever voor de radio. Met zijn tweeën in de studio is veel fijner dan met een televisiecrew erbij."
Wel zou Van Duin zelf nog wel eens willen terugkeren op televisie. "Een rol spelen in een komedie lijkt me wel wat. De Nederlandse komedie van tegenwoordig valt eigenlijk tegen. Ik vind Vrienden voor het Leven erg leuk en Het Zonnetje in huis met Johnny Kraaijkamp en Martine Bijl. Maar verder is er niet echt wat. In tegenstelling tot Amerika, maar daar hebben ze veel meer tekstschrijvers en meer geld. Friends bijvoorbeeld, daar kijk ik ook graag naar." Wat Van Duin verder nog aanspreekt op tv zijn docusoaps waarin te zien hoe mensen wonen of werken en programma's als Man bij hond en Urbania. Films kijkt hij nooit. "Ook kijk ik graag naar shows, maar tegenwoordig zijn het talkshows en spelletjes die het tv-aanbod domineren. Dat vind ik wel jammer. Maar zelf hoef ik het ook niet meer zonodig te doen. Ik werk nu al 38 jaar als komiek en heb geen wensen of toekomstdromen meer. Ik wil nu genieten van het leven. Ik hoef het wiel niet meer uit te vinden.  

Bron
Spits

Auteur
Teresa Bellinzis

Datum
15-11-2002

© Spits

terug